Findhorn Vakfı’ndan Türkiye’ye ziyarete gelen ve İstanbul’da Victor ve Güneşin’in evinde kalan Hanna Morjan’ın Victor için gönderdiği Deniz Dinçel’in de mezarı başında okuduğu şiir…

Do not stand at my grave and weep

I am not there, I do not sleep

I am a 1.000 winds that blow

I am the diamond glints on snow

I am the sun on ripened grain

I am the gentle autumn rain

When you awaken in the morning’s hush

I am the swift uplifting rush

Of quiet birds in circled light

I am the soft star that shines at night

Do not stand at my grave and cry

I am not there; I did not die.

1932 by Mary Elizabeth Frye

Ağlama mezarımın başında

Ben yokum orada, uyumuyorum

Bin bir yelim ben, esiyorum

Karda çakan kıvılcımım, parlıyorum

Olgunlaşmış başağa vuran güneşim

Usul usul yağan ağustos yağmuruyum

Sabahın sessizliğinde uyandığında

Suskun kuşların bir ışık halkası içinde

O coşku veren telaşlı yükselişiyim

Geceleri parlayan yumuşacık yıldız benim

Ağlama mezarımın başında

Ben yokum orada, ölmüş de değilim.

Çeviren: Selen Akhuy